การวิเคราะห์ไขมันในช่องท้อง

ทราบถึงความร้ายแรงของความเสี่ยงโรคเบาหวาน

วิธีการปัจจุบันในการประเมินปริมาณไขมันในช่องท้องนั้นเป็นวิธีโดยอ้อมและไม่แม่นยำ และเป็นเครื่องมือที่ไม่มีประสิทธิภาพในการประเมินความเสี่ยงด้านสุขภาพและการติดตามระยะยาว InBody ให้การประมาณไขมันในช่องท้องที่เชื่อมโยงกับความเสี่ยงที่เพิ่มสูงขึ้นของความดันโลหิตสูง คอเลสเตอรอลสูง และโรคเบาหวาน

การวัดรอบเอวใช้เป็นตัวชี้วัดโดยอ้อมของภาวะอ้วนโดยรวมและภาวะอ้วนจากไขมันในช่องท้อง อย่างไรก็ตาม วิธีการนี้ไม่แม่นยำและไม่เพียงพอสำหรับการตรวจติดตามความเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง หากใช้ InBody ในการประเมินองค์ประกอบของร่างกาย ผู้ปฏิบัติงานทางการแพทย์จะสามารถใช้การตรวจวัดที่แม่นยำและคงที่เพื่อทราบถึงความเสี่ยงของผู้ป่วยในโรคเบาหวานและ/หรือภาวะทางสุขภาพอื่นๆ ทั้งนี้ เนื่องจากพื้นที่ไขมันในช่องท้องนั้นมีความเชื่อมโยงกับความเสี่ยงโรคเบาหวานอย่างใกล้ชิด ข้อมูลที่รวมถึงดัชนีภาวะบวมน้ำ (สัดส่วนน้ำภายในเซลล์/ภายนอกเซลล์) จึงเป็นประโยชน์ในการติดตามข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับโรคเบาหวาน ข้อมูลนี้จะช่วยให้ผู้ปฏิบัติงานระดับด้านโรคเบาหวานได้รับตัวชี้วัดในการระบุว่าปัจจัยใดอาจก่อให้เกิดความเสี่ยงด้านสุขภาพและกำหนดรายการยาที่ดีขึ้นเพื่อแก้ไขปัจจัยเหล่านั้น

การวิเคราะห์น้ำภายในเซลล์/ภายนอกเซลล์แบบแยกส่วน

ตรวจติดตามความคั่งน้ำในแต่ละส่วนของร่างกาย

อักเสบของร่างกายทั้งระบบที่เกิดจากไขมันในช่องท้องส่วนเกินและฮอร์โมนอักเสบจะเพิ่มภาวะบวมน้ำและความเสี่ยงในการเป็นโรควินิจฉัยร่วมของผู้ป่วย อาทิ โรคหัวใจและหลอดเลือดและโรคไต การตรวจวัดน้ำในร่างกายโดยตรงและเที่ยงตรงสามารถเพิ่มการตรวจสอบภาวะบวมน้ำและลดความเสี่ยงของภาวะทางสุขภาพระดับทุติยภูมิที่เชื่อมโยงกับโรคเบาหวาน

เมื่อใช้งาน InBody ผู้ปฏิบัติงานทางการแพทย์จะสามารถติดตามน้ำภายนอกเซลล์/น้ำในร่างกายรวมของทั้งร่างกาย ซึ่งเป็นตัวชี้วัดภาวะบวมน้ำและความไม่สมดุลของของเหลว ผ่านการตรวจวัดน้ำภายนอกเซลล์และน้ำในร่างกายรวมโดยตรง การตรวจติดตามดัชนีภาวะบวมน้ำ (น้ำภายนอกเซลล์/น้ำในร่างกายรวม) จะให้การประเมินความคั่งน้ำในพื้นที่ภายนอกเซลล์ที่เกิดจากการทำงานที่ผิดปกติของหัวใจและหลอดเลือด

การตรวจวัดเหล่านี้เป็นการตรวจวัดทั้งร่างกายและสามารถระบุสัดส่วนในแต่ละส่วนของแขน ขา และลำตัวเพื่อระบุว่าอาจเกิดความไม่สมดุลของของเหลวในส่วนใด ซึ่งช่วยให้การวิเคราะห์มีความแม่นยำมากยิ่งขึ้นและระบุภาวะบวมน้ำในลำตัวหรือขาได้ตั้งแต่เนิ่นๆ ช่วยให้ผู้ปฏิบัติงานเกี่ยวกับหัวใจและหลอดเลือดสามารถพัฒนากลยุทธ์จัดการของเหลวที่มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้นเพื่อปรับปรุงผลลัพธ์ของผู้ป่วย

ดัชนีกล้ามเนื้อโครงร่าง

ระบุความเสี่ยงภาวะเปราะบางและภาวะมวลกล้ามเนื้อน้อย

ผู้ป่วยโรคเบาหวานมีแนวโน้มที่จะสูญเสียมวลกล้ามเนื้อ การสูญเสียมวลกล้ามเนื้อดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะเพิ่มระยะเวลาการเป็นโรคเบาหวาน และจึงนำไปสู่การเกิดภาวะต่างๆ รวมถึงภาวะมวลกล้ามเนื้อน้อย INBODYให้ข้อมูลเกี่ยวกับดัชนีมวลกล้ามเนื้อโครงร่าง (SMI) ที่ช่วยให้สามารถตรวจติดตามมวลกล้ามเนื้อโครงร่างเพื่อช่วยป้องกันหรือระบุภาวะมวลกล้ามเนื้อน้อย

เป็นที่ทราบกันดีว่ามวลกล้ามเนื้อโครงร่างนั้นเป็นสิ่งสำคัญในการตรวจติดตามโรคเบาหวาน เนื่องจากไม่มีการใช้กลูโคสในการช่วยสร้างกล้ามเนื้อและกิจกรรมที่ใช้ร่างกายที่ลดลงซึ่งทำให้มวลกล้ามเนื้อลดลง มวลกล้ามนื้อที่ลดลงอาจก่อให้เกิดความเหนื่อยและการลดกิจกรรมที่ใช้ร่างกาย การลดลงของมวลกล้ามเนื้อที่พบในผู้ป่วยเหล่านี้จะเพิ่มความเสี่ยงในการเกิดภาวะอื่นๆ ตามมา อาทิ ภาวะมวลกล้ามเนื้อน้อยและการเคลื่อนไหวได้น้อย

ภาวะมวลกล้ามเนื้อน้อยคือการสูญเสียมวลกล้ามเนื้อโครงร่าง ซึ่งจะลดการเคลื่อนไหวของร่างกายและคุณภาพชีวิต และเพิ่มความเสี่ยงของการเข้าโรงพยาบาลและการเสียชีวิต ภาวะมวลกล้ามเนื้อน้อยมักจะเกี่ยวข้องกับการมีอายุมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ภาวะดังกล่าวก็อาจเกิดขึ้นในกลุ่มประชากรที่หลากหลายเนื่องจากพฤติกรรมการใช้ชีวิตที่มีการเคลื่อนไหวร่างกายน้อยหรือกระทั่งโรคต่างๆ SMI ใช้ในการประเมินและตรวจติดตามมวลกล้ามเนื้อโครงร่างอย่างง่ายดายเพื่อสนับสนุนในการวินิจฉัยภาวะมวลกล้ามเนื้อน้อย SMI คำนวณเป็นผลรวมของมวลโครงกระดูกรยางค์ไม่รวมไขมัน ซึ่งทำให้เป็นค่ามาตรฐานตามส่วนสูง

ด้วยความชุกของการสูญเสียกล้ามเนื้อในผู้ป่วยโรคเบาหวานและความเชื่อมโยงระหว่างโรคเบาหวานและภาวะมวลกล้ามเนื้อน้อย จึงต้องมีการตรวจติดตามความเสี่ยงของภาวะมวลกล้ามเนื้อน้อยในผู้ป่วยโรคเบาหวาน การใช้ข้อมูล SMI ประกอบผลลัพธ์ InBody จะช่วยให้ผู้ปฏิบัติงานทางการแพทย์สามารถระบุความเสี่ยงของภาวะมวลกล้ามเนื้อน้อย ระบุความเสี่ยงของภาวะเปราะบางที่เพิ่มขึ้นได้อย่างง่ายดาย และส่งเสริมการให้ข้อมูลและการปรับเปลี่ยนในด้านต่างๆ